Ik zit daar op de trap met de kat in mijn hand
Ik ben alleen
Vol verdriet
Een mooie wereld zie ik niet

Ik wou dat ik die kat was
Zittend op de schoot van het meisje
Niet meer denkend aan al die pijn
Die intense pijn waardoor ik nooit meer alleen zou zijn.

Toen was ik die kat
zittend op de schoot van het meisje
Maar nog steeds die onhelse pijn
Die dus echt nooit meer weg zou zijn

Ik wensde dat ik de lege ruimte was
Waar ik en het meisje in zat
Leeg en onbelangrijk
Een lege ruimte: Helemaal niets

Ik sloot mijn ogen
En toen was ik die lege ruimte
Gevuld met het meisje en die kat
Zo eindelijk voormekaar: Dat was dat

Ik was die lege ruimte
Zonder gevoelens zonder pijn
Het is eindelijk voorbij
Dit is het einde van mij

* Bye *

xx Stéphanie.