de kuil
een grote open wei
middenin een kuil
waarvan het einde onhoorbaar is
het einde onzichtbaar is
naast de kuil een meisje
zittend op haar kniën
denkend wat als?
en net als ze reikt naar de rand
net als ze de wat als wil ontdekken
hoort ze haar naam
een vage roep
en ze staat snel op
rent de stem tegemoet
de kuil achter zich latend
maar niet vergetend
middenin een kuil
waarvan het einde onhoorbaar is
het einde onzichtbaar is
naast de kuil een meisje
zittend op haar kniën
denkend wat als?
en net als ze reikt naar de rand
net als ze de wat als wil ontdekken
hoort ze haar naam
een vage roep
en ze staat snel op
rent de stem tegemoet
de kuil achter zich latend
maar niet vergetend
Reacties op dit gedicht
| Heart of Fire: | Donderdag, mei 18, 2006 18:32 |
| Das wel mooi vergeten,en klopt idd, wat je achter je laat, vergeet je niet noodzakelijk! Val er niet in he! xxx Heart of Fire |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linka | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 15 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||