Een scheur in de diepte,
de schommel die nog nazwiepte.
Alles borrelt omhoog,
willen vluchten naar een plek hoog en droog.
Maar het heeft je al te pakken,
tijd om je masker te laten zakken.
Weer achter die muur verstopt,
totdat de vlinder weer ontpopt.
Zo komen en gaan de herinneringen,
uit de stoffige kasten uit je hart vol verzamelingen.
Zoals eb en vloed verkeren,
Zal de tijd ons nog heel wat dingen leren