zand...
liefde is net als zand,
op bepaalde momenten heb je het in de hand...
maar soms glijd het door je vingers naar beneden,
en kom je weer terecht in het harde heden..
en dat is nu...
nu, ik zie dat die ijzeren brug weer is gebouwd,
een brug, tussen ons in gedauwd,
waarom, waarom niet van zand,
zand, dat voel ik in me hand..
ik zie je zo vaak, maar het is kil,
ik zie je wel maar ik ben stil..
was alles maar zoals zand,
dat neem je in je hand,
maar liefde niet, het is gegeven,.
maar nu denk ik waar is het gebleven..
de dingen om naar uit te kijken zijn weg,
maar ik heb niet zomaar pech..
ik zal het dragen, vechten tot het eind..
tot de zon weer in me leven verschijnt,
zand... liefde... soms zo onbereikbaar,
maar toch zo wonderlijk...