Dat meisje met die felblauwe ogen..
Dat meisje, met die felblauwe ogen,
Zie ze af en toe, ze zit voorovergebogen..
Haar haren voor haar ogen, haar gezicht verborgen,
Je ziet haar niet, ze is alleen met al haar pijn en zorgen..
Die ogen, die spreken meer dan woorden kunnen doen,
Even in 1 ogenblik, neem je mee naar toen..
Ik zie al jouw pijn, al jouw verdriet,
Ze is alleen, vrienden zien het niet..
Haar ogen spreken, haar lichaam niet meer,
Haar lichaam laat haar in de steek, keer op keer..
Het is niet meer dan een stel botten, en wat kleren,
Ze staat er alleen voor, kan zich voor niemand meer weren..
Ik wil haar helpen, kan haar niet alleen laten staan,
Maar toch, heb ik je met pijn laten gaan..
Je keek me nog één keer aan met die felblauwe ogen,
En toen liep je weg, met je hoofd ver voorovergebogen..