Ik zal sterven, voor mijn vader

voor hen allen en in de dood mijn deel eisen

kíjk naar mij, ik zál niet genegeerd worden

ik ben en ik besta, in de levens die ik neem

Ik ben vereeuwigd in de ogen van velen

rood om rood en een rokende loop, wanhoop

zullen ze mompelen en met hun

hoofden schudden, maar het wás mijn hoop

op vergiffenis, die de kogel verder dreef

Ik viel voor al mijn zonden,

niet uit vrees zocht ik mijn heil in het diep

en god, veracht mij niet, ik ben niet langer bang

want na de eerste tel zijn ze allen gelijk

het einde zal me bereiken, of ik raak haar

kwijt, tussen de graaiende vingers van de lucht

en jij, jij zult de dagen slijten

beseffend onbewust

van het onrecht en de dwaasheid

waarvan ik me heb bevrijd