Woede
Woede
Een frons groette mijn gezicht
en wreef zich over mijn gelaat
Blijdschap heb ik ingeruild
voor ongeschonden haat
Mijn ogen spreken voor zichzelf
een eigen vorm is aangenomen
De woede zit in mij verstopt
en is er nog niet uit gekomen
Alles wordt met kramp bedwongen
de spanning is niet meer te stuiten
Nu is blijdschap diep verscheurd
en komt de woede slechts naar buiten…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sorriso promise | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||