hart tegen hart
Oog in oog
over tegels zwevend
Een handbreed
Stilletjes bevend
De huid verbrandend
Door warme gloed
Van verlangens, razend
door het bloed
hart tegen hart, met lachjes
die in de ogen blinken
geluiden stervend in een roes
waarin ik wil verdrinken
begerig naar lippen, glanzend
in een zachte zwoele zoen
maar zo bang om toe te geven
zo bang om pijn te doen
Gestreeld door een engel
Zonder noembaar doel
Een oogwenk slechts,
Maar wat een gevoel …
Reacties op dit gedicht
| Green eyes: | Woensdag, mei 17, 2006 13:24 |
| Een zalig gevoel... ik heb genoten van jouw schrijven. Liefs, kusje! |
|
| ana (stacia): | Woensdag, mei 17, 2006 09:34 |
| Ik schijn hier een beetje een andere stijl te bekennen, maar wat een succes. Het is een andere kant van jou die we hier zien, en dit evenwel verlangen naar meer. Dikke knuffel ! ana |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 17 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||