twee kindjes
jij en ik
zijn twee kindjes
we lachen en weten
verdomd niet waarom
en soms als stil nog stiller wordt
slaap je in mijn hart
ik dek je toe
met zachte woorden
en mijn pril geluk
want dit stopt nooit
alsof het nooit begon
want dit is de wereld
voor ons en nu
en altijd
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Donderdag, mei 18, 2006 10:46 |
| Schattige pracht....... Liefsliefs, fijne dag! switi lobi |
|
| Innerchild: | Donderdag, mei 18, 2006 07:56 |
| Ik glimlach zachtjes ... Liefs, M. |
|
| Annemieke van der Ven: | Donderdag, mei 18, 2006 07:52 |
| Mooi... Annemieke |
|
| Mathilde: | Donderdag, mei 18, 2006 07:50 |
wat prachtig... liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||