ok, wist ik veel dat verleden zo snel terug zou komen,
net dat alles nieuw was.
Of wilde ik zelf dat alles weer vertrouwd voelde!
Misschien niet lekker en fijn,
maar wel vertrouwd en oud.
Ik herkende het, wist het gevoel weer te voelen.
Al wist ik nog steeds niet hoe ik ermee om moest gaan,
maar ik herkende het wel.
Geen nieuwe gevoelens meer voor mij.
Dat trek ik niet, voel me opgesloten,
in een hok gestopt met al mijn gedachten
waar ik geen antwoord voor kan vinden.
Je zou beter moeten denken in een klein donker hok.
Dat zouden ze zeggen. Neem het van mij aan!
Niks is erger dan opgesloten zitten met je eigen gedachten.
Je kan geen kant op,
dat is het ook dat jou zelf gek maakt.