Grijze muren van verdriet
Lopend in een ruimte
Zonder licht
Alleen grijze muren
Als starende ogen op je gericht
Over de muren loopt een spoor
Een zwarte lijn
Die je maar blijft volgen
Hij wurgt je, doet je pijn
Je schreeuwt tenslotte om hulp
Het galmt door de ruimte
De echo lacht je uit
Je ziel maakt een verdrietig geluid
Maar net als nacht
Net als regen
Net als verdriet
Gaat ook het grijs voorbij
En komt met de zon een vreugdelied
Zonder licht
Alleen grijze muren
Als starende ogen op je gericht
Over de muren loopt een spoor
Een zwarte lijn
Die je maar blijft volgen
Hij wurgt je, doet je pijn
Je schreeuwt tenslotte om hulp
Het galmt door de ruimte
De echo lacht je uit
Je ziel maakt een verdrietig geluid
Maar net als nacht
Net als regen
Net als verdriet
Gaat ook het grijs voorbij
En komt met de zon een vreugdelied
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Donderdag, mei 18, 2006 21:45 |
| Zo is dat, nooit de hoop verliezen! Liefsliefs, switi loib |
|
| zwaantje_xxx: | Donderdag, mei 18, 2006 20:45 |
| goed XxXx ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ireen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||