voor mijn colega's geschreven
Voor mijn colega's geschreven.
Zo daar ben ik weer met een gedicht, die ik voor jullie heb ingericht. Als eerste wil ik zeggen dat ik jullie er mis hoor, maar ik kom weer terug ik moet nu even door. Ik zeg altijd als ik kom het gaat goed, maar colega's het is niet zo ik heb haast geen moed. Ik ben erg in de war en het veel verdriet, maar kan dat niet als iemand dat ziet. De pijn in mijn hart, die mij zo verward. De pijn en verdriet in mijn ziel, waar ik over viel. Ik heb altijd maar een masker op, maar zal het eerlijk vertellen ik zit helemaal aan de top. Ik weet niet meer waarheen, en voel me zo alleen. Ik weet niet meer hoe ik het aan moet pakken, Ik bang om steeds verder te zakken. Ik ben bang om te moeten praten, en ik wil niet dat niemand het ziet als ik me tranen ga laten. Ik heb nu acute deeltijd dagbehandling, dat was wat mij naar de opname opving. Ik krijg nu vaak indivuele gesprekken daar, en ben met acute dagbehandeling klaar. Ik moet nu wachten toe ik naar transit kan gaan, maar moet eerst stabieler worden anders kan ik het niet aan. Want ik ben nu nog erg zwak en depressief, dus ja ben soms echt niet lief. Als ik daar ben, moet ik leren dat ik mezelf weer herken. Ik moet daar praten over het verleden, en in het nu en in het heden. Ik krijg daar ook hulp voor bordeline, ik vind dat echt niet fijn. Ze zeiden je hebt borderline, toen ik dat hoorde voelde ik het verdriet en de pijn. Waarom vraag ik me af contenu, waarom komt alles tegelijk nu. Ik krijg ook slachtoffer hulp daar, dus ik ben helaas nog lang niet klaar. Het duurt minimaal 9 maanden allemaal, en weet ik voel me echt helemaal kaal. Ik krijg erg veel steun, waar ik dan op leun. Zoals jullie weten schrijf ik veel gedichten, ik doe dat om me pijn en verdriet te verlichten. Ik krijg van die site ook erg veel liefde en steun, en ze willen dat ik daar op leun. Ze geven me veel tips en moed, en dat doet me echt erg goed. Het is een site waar we elkaar lief hebben en om elkaar geven, want we vinden iedereen heeft het recht om te leven. Nou zo voel ik me nou een beetje dan, en ik hoop dat ik alles aan kan. Gaan jullie maar verder met zegels uitdelen, hihihi dan hoeve jullie je eigen ook niet te vervelen. Nou tot de volgende keer, want ik schrijf er zeker voor jullie meer. Nou dit is een verhaal zonder masker op, dus ik ben niet echt vrolijk maar zit aan de top. P.s sorrie dat ik niet meer vaak langs kom maar kan het even niet zo goed aan omdat ik jullie en het werk mis en die drukte kan ik niet zo goed aan dat is me nog een beetje te veel Liefs jullie tinus
Reacties op dit gedicht
| dolphingirl: | Vrijdag, mei 19, 2006 13:51 |
| heel mooi geschreven Liefs Dolphingirl |
|
| fran92: | Donderdag, mei 18, 2006 21:37 |
| lief geschreven voor je collega''s en je komt er meis het gaat je zeker lukken! liefs mij |
|
Over dit gedicht
| Auteur: tulpje | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||