Blauwe morgen
Ik ben
uit slapeloze dromen
gebroken
en kijk op
naar de hemel:
zilvergrijs,
met de ogen van verwarring
en eenzaamheid
De huizen slingeren
en de aarde schudt
onder mijn verdriet
want het is teveel:
ik ben je kwijt
en ik wil niets meer,
ik wil sterven
van de waarheid
uit slapeloze dromen
gebroken
en kijk op
naar de hemel:
zilvergrijs,
met de ogen van verwarring
en eenzaamheid
De huizen slingeren
en de aarde schudt
onder mijn verdriet
want het is teveel:
ik ben je kwijt
en ik wil niets meer,
ik wil sterven
van de waarheid
Reacties op dit gedicht
| Boudaatje: | Maandag, juni 05, 2006 19:02 |
| Ik was verkocht en dit enkel met je titel, het gedicht gaf enkel een ode eraan! Boud. |
|
| switi lobi: | Vrijdag, mei 19, 2006 10:12 |
| Prachtig jouw pijn omschreven...... Sterkte! Liefsliefs....switi lobi |
|
| L!@: | Vrijdag, mei 19, 2006 07:03 |
| oh jee,,, | |
| semara : | Vrijdag, mei 19, 2006 07:01 |
| Pijnlijk mooi verwoord. knuf semara |
|
| lachebekje1988: | Vrijdag, mei 19, 2006 06:16 |
| Verdriet goed verwoord! Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Adam | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||