met mist en vuurwerk
als de dag begint
met mist en vuurwerk
in mijn hoofd
kijk ik naar de hemel
ik strek mijn armen
en ze raken de lucht
die teder nooit tevoren
mijn handen kust
het licht dat de zon me toelacht
is niet langer een doffe schijn
maar kinderkreten uit mijn hart
dat kussens voor je plooit
ik laat je nooit meer los
nu wij hier zo zweven
in alle gekheid van 't bestaan
in elke zin van het leven
Reacties op dit gedicht
| Grey: | Dinsdag, mei 23, 2006 22:00 |
| Prachtig, begin plotseling zelf te dromen. mooi mooi mooi. | |
| lachebekje1988: | Vrijdag, mei 19, 2006 20:15 |
| Geweldig! Liefs, |
|
| Innerchild: | Vrijdag, mei 19, 2006 13:42 |
| Beeldend, zeg ! Ik zie je zo al staan in het zonlicht, handen reikend naar dat wat niet te vatten is ... iets dat enkel jij slecht ''echt'' begrijpen kan. Ja ... soms zijn er zo van die momenten. Koester ze ... Knuf, M. |
|
| switi lobi: | Vrijdag, mei 19, 2006 10:50 |
| Ooooooooo.... Dit is meer dan mooi! Fijne dag! Liefsliefs...switi lobi |
|
| semara : | Vrijdag, mei 19, 2006 08:07 |
| wauw........ knuf |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 19 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||