Te jong om te sterven,
toch gegaan.
Zonder de sfeer te bederven,
geen nieuw bestaan.

Geen leven meer,
het doet zeer.
Het helpt me niet,
dat ik je nu nooit meer zie.

Had je altijd nodig meer dan ooit,
ook toen je omver had gegooid.
Gewoon voor de gein,
het was altijd fijn om bij je te zijn.

We deelden alles met elkaar,
het is raar.
Geen gevoelens meer,
het ging zo snel als een speer.
Elke keer,
dacht ik je was een beer.

Waarom jij?
zelfs toen ik niks zei.
Wist jij wat mij bezig hield,
en wat me bezield.

Je hielp me met veel,
eigenlijk met alles wel.
Het spel wat ik speel,
wil dat ik je bel.

Dat kan alleen niet,
omdat je het niet ziet.
Je hoort ook niks,
terwijl ik roep dat ik je mis.

Ik heb je nodig!