al scheurt de zon met mateloze kracht
het wolkengordijn soms open
tussen harde stormvlagen door
in een niet van wijken willen weten
ik tracht de straaltjes te vangen
echter voel ze tegelijkertijd
keihard afketsen op dichtgemetseld
kwetsbaar voegen van lijfbehoud
de voel van willen schuilen
overheerst en er toch gewoon zijn
het is als overleven mij zo eigen
schakelend van licht naar donker
starend naar de storm bij nacht
zie ik kruinschaduwen zwiepen
en laat zilt ontsnappen als prooi
voor jagend wind langs mijn gelaat
| Destino JRS: | Maandag, april 05, 2010 15:16 |
| Hay, Wow, heel bijzonder. Je legt er veel gevoel in. Prachtig gedicht, Maria. xx. |
|
| hiljaa: | Zondag, mei 21, 2006 19:29 |
| zeer mooi neergeschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| switi lobi: | Zondag, mei 21, 2006 12:37 |
| Lieverd....ik geef je een dikke kus. Liefsliefs, switi lobi |
|
| remie: | Zondag, mei 21, 2006 11:13 |
| gevoelig...liefs Remie | |
| michris: | Zondag, mei 21, 2006 01:17 |
| ...en wij geven het licht door aan elkaar... zoals de vloed de eb verdringt... verlangen wij steeds weer naar een nieuw begin.. liefs, michris |
|
| lachebekje1988: | Zondag, mei 21, 2006 00:29 |
| Het pakt me super mooi! liefs, |
|
| Klaes: | Zondag, mei 21, 2006 00:15 |
| prachtig ook vooral de allitereratie groet/klaes |
|
| Auteur: maria | ||
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||