Het is..
Het is de manier waarop je loopt. De manier waarop je kijkt. Hoe sterk jij gelooft en hoopt. En mijn blik nooit ontwijkt. het is de manier waarop je praat. De manier waarop je zwijgt. Hoe jij met mensen omgaat. En alles van iedereen gedaan krijgt. het zijn die blauwe ogen. Die steeds zo kwetsbaar kijken. Die nooit hebben gelogen en mij steeds weer doen bezwijken. Het is elke emotie, die ik zo diep in mij voel. Het is liefde wat ik bedoel!
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: An | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||