74
74
Hoe men het wordt
ik weet het niet
komt onverwachts
mijn geheugen wordt een zeef
al sinds ik 47 was
En daarvoor
werkte ik met mijn handen
Mijn hoofd was m’n mond
ogen en neus, de rest
mooi meegenomen
Herinnering schuilt
in mijn vlees en botten
Een glimlach snijdt
de dag open
Een lach kijkt uit
op buigend gras
wiegen van golven
Hoe men het wordt
ik weet het niet
komt onverwachts
mijn geheugen wordt een zeef
al sinds ik 47 was
En daarvoor
werkte ik met mijn handen
Mijn hoofd was m’n mond
ogen en neus, de rest
mooi meegenomen
Herinnering schuilt
in mijn vlees en botten
Een glimlach snijdt
de dag open
Een lach kijkt uit
op buigend gras
wiegen van golven
Reacties op dit gedicht
| Kim rc: | Maandag, mei 22, 2006 12:30 |
| mooi, respect voor oude mensen! zoveel wijsheid, erg mooi :). en nog een hele fijne verjaardag, dat u maar gezond mag blijven en blijven deelnemen aan de maatschappij! xxx | |
| sunset: | Maandag, mei 22, 2006 11:47 |
| Gewoon door te blijven ademen zeker ;=). Mooi. En een heel fijne verjaardag. Liefs, sunset |
|
| remie: | Maandag, mei 22, 2006 11:16 |
| nog slechts 2 dagen dan haal ik hopenlijk 10 jaar ouder,als ik het ook eens kan omkeren....liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stanislaus Jaworski | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||