dankbaar
Hoe dankbaar ben ik soms voor ‘n hand
die op m’n schouder ligt
Al is het niet in werkelijkheid
Maar in de vorm van een gedicht
Hoe zalvend kan één zin zijn
Die als een hand wordt uitgestoken
En lijmend al de brokken
Van een hart dat was gebroken
Hoe lachend kan één woordje zijn
stralend met anderen op wit
Als ik er dan in lezen kan
De vreugde die het bezit
Zo zit er veel in letters
schijnbaar bijeen gegooid
Zoveel troost en zoveel lachjes
Die in m’n hart worden gestrooid
Reacties op dit gedicht
| Green eyes: | Dinsdag, mei 23, 2006 00:26 |
| Gewoon een steuntje doet steeds wonderen en goed! Mooi gedicht :) Liefs, kusje! |
|
| L!@: | Maandag, mei 22, 2006 15:31 |
| prachtig!!! | |
| Reiger: | Maandag, mei 22, 2006 13:59 |
| Supermooi geschreven.... | |
| manuella: | Maandag, mei 22, 2006 13:55 |
| Vriendschap is de brandstof die gewone mensen de energie geeft om ongewone resultaten te bereiken... PRACHTIG GESCHREVEN! Liefs x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||