mijn gesel
mijn gesel
en in mijn gesel ligt de eens
gestorven tijd en ik verzag
een stem van dageraad en eeuwigheid
te moedig was de trouw
en daar de nacht mij innen wou
begroef ik mijn gelaat tot
zwijgens in mijn eigen woorden
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, mei 22, 2006 21:22 |
| Wel droef.... maar uitmuntend geschreven. Dikke kus, liefsliefs....switi lobi |
|
| mums: | Maandag, mei 22, 2006 20:56 |
| droef beeld. Aai over je bol dan maar... liefs mums |
|
| Jan van Dord: | Maandag, mei 22, 2006 20:36 |
| Elze heel mooi !!! jan |
|
| chocaatje: | Maandag, mei 22, 2006 20:16 |
| ik vind m prachtig.Wel zwaar,liefs mieke | |
| _Zonneschijn_: | Maandag, mei 22, 2006 19:51 |
| laat de nacht maar sta morgen op met een glimlach denk aan de vele vrienden die jou meedragen in hun hart! Liefs |
|
| L!@: | Maandag, mei 22, 2006 19:46 |
| laat de nacht de nacht zijn...sluit je ogen voor even en sta in de morgen weer fris en monter op en laat de zon binnen in je huis schijnen en de warmte tot je doordringen... laifs,,, L!@ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 22 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||