Vuur brand onder mijn voeten,
ik moet rennen, weg zo hard ik kan.
Echter gaan kan ik nog lang niet
want jij staat ten midden van die ene vlam.
Jij betekend veel te veel voor mij,
ik moet jou redden, want ik weet dat dat mij lukt
Maar ik zit in tweestrijd,
wetend dat aan de andere kant van de vlammen nog iemand om mij roept.
Want ook jij bent heel belangrijk,
ik wil niet kiezen, tussen een van jullie twee.
Eerlijk zijn zou een van jullie beiden
zo hard raken, midden in je gezicht.
Dus lieg ik maar, jou geen pijn willen doen,
maar tegelijkertijd roep ik teleurstelling op,
bij de ander, die net wel heeft verteld waar het op staat.
Niet beseffend wat jullie beiden doen,
Jullie weten van elkaar wat je wilt,
samen maar apart jullie voeten gebrand.
Nu mag ik een emmer water gooien over 1 van jullie tweeën,
slechts een emmer en IK moet kiezen.
Dus ik sla toch maar mijn arm, om de gene met het meeste verdriet, ook al is het zo terecht. Hopend dat de ander mijn situatie snapt, want mijn idee…
Was dit alles ook niet.