Extassendief
Een lantaarnpaal verlicht mijn bestaan
De bomen worden verslagen door de wind
Het is enkel door het elektrisch licht
dat ik mijn weg nog vind, anders blind
op de tast langs de wegen
op gevoel langs de ruïnes
Vanavond buigen wij voor het elektrisch licht
gedachten gaan de gang verbreden
de lampendrager deelt zijn licht met de veroordeelden
gebonden aan de woorden en de orde van de dag
Laten wij niet vergeten wat mag;
alles wat de oude goden verboden hebben
De bomen worden verslagen door de wind
Het is enkel door het elektrisch licht
dat ik mijn weg nog vind, anders blind
op de tast langs de wegen
op gevoel langs de ruïnes
Vanavond buigen wij voor het elektrisch licht
gedachten gaan de gang verbreden
de lampendrager deelt zijn licht met de veroordeelden
gebonden aan de woorden en de orde van de dag
Laten wij niet vergeten wat mag;
alles wat de oude goden verboden hebben
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, mei 23, 2006 09:49 |
| Zeker de laatste zin is meer dan een heel vette knipgoog. Graag door mij gelezen dit. Liefs, sunset |
|
| switi lobi: | Dinsdag, mei 23, 2006 09:30 |
| Geweldig, liefsliefs, switi lobi | |
| Mathilde: | Dinsdag, mei 23, 2006 06:33 |
bijzonder (mooi is het woord niet, hier). ik geloof dat ik jou vaker moet lezen! |
|
| Paul de Bruyn: | Dinsdag, mei 23, 2006 01:51 |
Een zeer interessant stuk poëtische filosofie; laatste strofe buldert na in dit sterke gedicht. liefs, |
|
| DrieGeetjes: | Dinsdag, mei 23, 2006 01:22 |
| ;) | |
| Fata Morgana: | Dinsdag, mei 23, 2006 00:59 |
| Nou vind dit ook behoorlijk admirabel, Fata die te moe is om aan opbouwende kritiek te gaan metselen, zie alleen filosofische duisternis, werk aan de winkel dus, groet Fata. | |
| Jutta: | Dinsdag, mei 23, 2006 00:20 |
| Mooi geschreven! Bedankt voor je reactie :) Liefs, Jutta |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Phriar | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||