Kon ik maar..
Bomen rukken uit de grond
Wilde golven die overslaan
Stormen die alles verwoesten
Kon ik me er maar in mee laten gaan
Grotten dreigen in te storten
Het gevaar ligt te loeren
Een uitgewoede rivier
Kon ik me er maar in mee laten voeren
Aardbevingen blijven gaan en komen
Huizen uit elkaar gevallen
Het heet gloeiende lava,
kon ik me er maar in mee laten voeren
Een mislukt en gebroken leven
Verdriet dat niet meer weg zal gaan
Nooit meer gelukkig zijn
Kon ik maar ophouden met bestaan..
Reacties op dit gedicht
| S.trawberry: | Donderdag, mei 25, 2006 13:11 |
| Heel mooi geschreven! Ontzettend herkenbaar voor mij.. bedankt.. |
|
| Sitaa: | Dinsdag, mei 23, 2006 21:29 |
| Hoooo! Ik kom net een foutje tegen! De 3e strofe moet zijn: Aardbevingen blijven gaan en komen Huizen uit elkaar gevallen Het heet gloeiende lava Kon ik me er maar in laten vallen. Sorry!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sitaa | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||