Je staat altijd voor me klaar..
Dan weer hier, dan weer daar..
Maar als je er weer voor me bent..
Heb ik het gevoel dat je me steeds beter kent..
Ik kan alles aan je kwijt..
Daarvan heb ik later dan ook geen spijt..
Maar een paar jaar geleden kreeg je kanker,
Je werdt ziek, je werdt naar benede getrokken als een anker..
Je overleefde het, het was een rottige tijd..
Terwijl je er soms nog wel onder lijd..
In het begin, ik begreep het niet..
Waarom ik het zo toe liet..?
Ik zag niet wat er met je gebeurde..
Alles was weg wat je leven zo kleurde..
Je borst was weg, zo opeens..
Op de plek waar eerst een borst zat, zit er nu geen..
Je staat nog steeds voor me klaar..
Maar toen jij mij nodig had was ik niet daar..
Ik liet je gewoon in de steek..
Wat vind ik dat nu van mezelf een rotstreek..
Maar jij wist wat ik dacht..
En ik heb nu zelfs een foto dat je naar me lacht..
Het is daar gemaakt, in die periode..
Naast je staat een roos, een mooie rode..
De roos straalt leven voor heel even..
Maar jij en ik begrijpen elkaar voor het leven!!!