Pijn en een zucht...
Leeg...
Leeg in mijn hart..
Leeg..
Verdriet..
Verdriet in mijn hart..
Verdriet..
De pijn blijft snijden,
Het is niet te vermijden..
Maar ik zal niet klagen,
Ik zal vragen.
Zwart, zwart is de juiste kleur,
Zwart, en een sombere geur.
Maar het is zo kil en leeg van binnen,
Niet in de stemming om aan iets leuks te beginnen.
Het is verdriet,
verdriet en zorgen,
Ze zijn er wel, maar ik houd ze verborgen..
Mijn hart.. het zal leven,
ook al zie ik niet waar de zonnestralen zijn gebleven..
Een zucht..
Verdriet, zorgen en pijn..
Zal dat morgen anders zijn?
Ik zal het dragen...
-- Buiten en binnen nog steeds de onophoudelijke regen --
Reacties op dit gedicht
| dead_girl: | Zondag, juni 18, 2006 20:56 |
| mooi geschreve... herkenbaar.. thnQ voor je reactie.. liefs dead_girl |
|
Over dit gedicht
| Auteur: stipje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 23 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||