de dag dat jij stierf
De dag dat jij stierf
was het begin
van nieuw leven
Jouw leven
veel meer dan
perspectief alleen
onmetelijk groot
in oneindigheid
eens was je
koud, onverschillig,
gevoelloos
tot, de harde schil barste
een blik in je ogen kwam
waarin onzeker licht
een pijnlijke herkenning
schuld tentoonspreidde
Nu weet je beter
opnieuw geboren
het oude lichaam kraakt
je geest licht
open,
gelijk ‘t hart
zo luidde de mare
een groot vorst ging heen
Reacties op dit gedicht
| michris: | Zondag, mei 28, 2006 02:15 |
| Hier wordt een mens doodstil van.. liefs, michris |
|
| m@rcel: | Donderdag, mei 25, 2006 12:21 |
| wat prachtig mooi geschreven Arie Liefs m@rcel |
|
| lachebekje1988: | Donderdag, mei 25, 2006 12:01 |
| Heel mooi geschreven! Liefs, |
|
| sunset: | Donderdag, mei 25, 2006 08:58 |
| Prachtig Heel graag door mij gelezen. Liefs, sunset |
|
| L!@: | Donderdag, mei 25, 2006 08:00 |
| knap verwoord... | |
Over dit gedicht
| Auteur: arie |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||