het was zo raar
Het was zo raar.
Gisteren werd ik ineens zo raar, ik dacht nou ben ik klaar. Ik werd zwart voor me ogen, en buigte voor oven. Ik werd erg misselijk en slap, ik kon nog amper lopen op de trap. De sterren die in me ogen verschenen, de hoop was heel even verdwenen. Ik moest over geven, ik zat helemaal te beven. Ik heb 2 keer overgegeven, daarna was er niks meer over gebleven. Ik dee het niet eens met opzet, nee het ging zo vanzelf. Ik was echt de klus even kwijt, en ja weer had ik van alles weer spijt. Ik ben toen maar naar bed gegaan, want kon echt neer meer op me benen staan. Het ging allemaal zo snel weer, me buik dee echt verschrikkelijk zeer.
Reacties op dit gedicht
| fran92: | Donderdag, mei 25, 2006 21:48 |
| goed dat je even de rust heb genomen denk dat je het echt hard nodig was.. hoop dat je je nu weer wat beter voelt.. liefs fran92 |
|
| m@rcel: | Donderdag, mei 25, 2006 18:43 |
| ik hoop dat het nu toch weer een beetje beter gaat Knuffie m@rcel |
|
| dolphingirl: | Donderdag, mei 25, 2006 15:31 |
| Goed van je dat je even bent gaan liggen Liefs Dolphingirl |
|
