Verlaten...
Verlaten...
Verlaten,
Lopend door donkere straten..
Verlaten,
Ik zie je in gedachten.
Een gevoel van leegte en verlatenheid.
Verlaten, opgesloten, nooit meer bevrijd.
Een gevoel, terugkerend telkens weer.
Verlaten, verlaat het mij ooit nog een keer?
Het is een gevoel, ik voel het al een tijd.
Verlaten, ik wil jullie nooit kwijt.
Mensen in mijn leven,
Ze hebben mij al zoveel gegeven.
Maar toch voel ik me verlaten,
Ik ben met een donkere nacht aan het praten.
Maar die donkere nacht antwoord me niet,
Alleen duisternis die mij ziet.
Zwart is de nacht, en de dag erbij.
Verlaten, zo voel ik mij.
Toch zijn er zoveel mensen om me heen,
Ik kan met ze praten, maar toch nog alleen...
--- Verlaten ---
Verlaten,
Lopend door donkere straten..
Verlaten,
Ik zie je in gedachten.
Een gevoel van leegte en verlatenheid.
Verlaten, opgesloten, nooit meer bevrijd.
Een gevoel, terugkerend telkens weer.
Verlaten, verlaat het mij ooit nog een keer?
Het is een gevoel, ik voel het al een tijd.
Verlaten, ik wil jullie nooit kwijt.
Mensen in mijn leven,
Ze hebben mij al zoveel gegeven.
Maar toch voel ik me verlaten,
Ik ben met een donkere nacht aan het praten.
Maar die donkere nacht antwoord me niet,
Alleen duisternis die mij ziet.
Zwart is de nacht, en de dag erbij.
Verlaten, zo voel ik mij.
Toch zijn er zoveel mensen om me heen,
Ik kan met ze praten, maar toch nog alleen...
--- Verlaten ---
Over dit gedicht
| Auteur: stipje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||