de schrijverspest
Letters op een bord,
liggen als zooitje ongeregeld door elkaar.
Ik stamp en prak en hutsel ze,
maar geen zinnige zin kan er vanaf.
En de woorden díé ik pak,
willen niet op mijn vork blijven liggen,
waar moet dat met me heen?
Elke letter die ik typ,
valt weg in nutteloosheid.
Elk woord dat ik bedenk,
valt weg in een onnodige zin.
Elke zin die ik creëer,
voegt niets toe aan het geheel.
Het bord pest me
met zijn warboel aan letters
en het scherm lacht me vierkant uit.
Ik hapte een infectie;
ik kreeg een virus binnen,
ik had poëzie tijdelijk geblokt,
maar ben nu alweer vergeten,
waar ik moet beginnen
Reacties op dit gedicht
| zeesce: | Zaterdag, juni 17, 2006 16:54 |
| inderdaad heel mooi neergezet. Het bouwt heel mooi op naar het einde toe, laatste twee strofes vind ik geweldig! :) | |
| vivika: | Dinsdag, mei 30, 2006 15:28 |
| ik vind het heel geslaagd...heel mooi gedaan liefs |
|
| Jet van keken: | Donderdag, mei 25, 2006 13:49 |
| Als je dit kan schrijven, dan ben je vast niet vergeten hoe je moet beginnen, Heel mooi neergezet. Liefs Jet |
|
