Ieder zijn zorgen en verdriet…
Ieder zijn zorgen en verdriet…
Ieder huisje heeft zijn kruisje.
Met zijn zorgen en verdriet.
Wat je niet altijd van buiten ziet.
Ieder draagt een levensverhaal.
Met daarin een eigen moraal.
Waarin ieder zijn weg zoekt.
Om zich door het leven te slaan.
Om met beide benen op de grond te staan.
Ieder huisje heeft zijn kruisje.
Met zijn zorgen en verdriet.
Wat je niet altijd van buiten ziet.
Ieder draagt een levensverhaal.
Met daarin een eigen moraal.
Waarin ieder zijn weg zoekt.
Om zich door het leven te slaan.
Om met beide benen op de grond te staan.
Reacties op dit gedicht
| fran92: | Donderdag, mei 25, 2006 22:11 |
| wauw prachtig mooi geschreven en zo is het! heel erg mooi liefs fran92 |
|
| m@rcel: | Donderdag, mei 25, 2006 18:28 |
| prachtig mooi geschreven Liefs m@rcel |
|
| Green eyes: | Donderdag, mei 25, 2006 17:42 |
| Mooi! Ik zeg altijd, je draagt een rugzak mee veel of weinig gevuld. ;) Liefs / Green eyes |
|
| soulsister: | Donderdag, mei 25, 2006 17:32 |
| juist ja,mooi verwoord liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 25 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||