wachtend op de lente...
Als een eik
Die langzaam verkleurt
Door de bittere herfst
Onomkeerbaar
Als het bruin-geel-rood
Dat de grond versiert
Het gras doet stikken
In gevangenschap
Als de kale tak
Die niets meer te bieden heeft
Enkel kan hopen
Op een zachte winter
Anders is hij gekraakt
Nog voor de lente
Hem kan redden
…
-x-
Over dit gedicht
| Auteur: insomnia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 december 2001 | ||
| Thema's: | ||