Verloren eeuwige vriendschap
Het verliezen van jou
Is het hardste wat er kon gebeuren
Voor het eerst in mijn leven
leerde ik kennen wat echte vriendschap is
Ik kon lachen zonder dat ik deed alsof
Ik was blij dat ik leefde
Voor het eerst zag ik de mooie dingen in het leven
Maar nu heb ik leren kennen
Hoe het is om echte vriendschap te verliezen
Iedere dag alleen zijn
Geen steunende knuffel of troostend woord
Alleen een blik van jij hoort niet meer bij mij
Ieder moment eenzaam zijn
En hopen dat de dag vlug voorbij is
Voor jou wou ik blijven leven
Maar waarvoor moet ik nu nog leven
Het enige wat bij me blijf is mijn schaduw
Is het hardste wat er kon gebeuren
Voor het eerst in mijn leven
leerde ik kennen wat echte vriendschap is
Ik kon lachen zonder dat ik deed alsof
Ik was blij dat ik leefde
Voor het eerst zag ik de mooie dingen in het leven
Maar nu heb ik leren kennen
Hoe het is om echte vriendschap te verliezen
Iedere dag alleen zijn
Geen steunende knuffel of troostend woord
Alleen een blik van jij hoort niet meer bij mij
Ieder moment eenzaam zijn
En hopen dat de dag vlug voorbij is
Voor jou wou ik blijven leven
Maar waarvoor moet ik nu nog leven
Het enige wat bij me blijf is mijn schaduw
Reacties op dit gedicht
| Addicted_*: | Zondag, juli 16, 2006 10:22 |
| Kebt ook meegemaakt.. onlang.. kan me er perfect in inleven | |
| __Punkx: | Vrijdag, mei 26, 2006 17:21 |
| ik maak hetzelfde mee | |
Over dit gedicht
| Auteur: ijsprinses_ | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||