Me, myself and I
spiegel
elke morgen
foto's
wel vaker gezien
bewegende beelden
- als afscheid nog wel-
mijn hart verkrampte
het is veel erger
dan ik mezelf telkens liet zien
gisteren mijn laatste maal
om te beseffen wat voorlopig niet meer is
nu is het klaar, uit, het einde
geen smoesjes of
goede redenen meer
voor de andere weg
-als, als, als-
de race is begonnen
en ik ga winnen
-hoop ik-
ik weet dat het moeilijkste
's morgens al begint
- dus niet meer wakker maken voor brood-
maar het moet nu echt
die mol moet weg
crackers, fruit, water
sla, kip en vis
ik vind allen lekker
dus eigenlijk niks mis
-overig lekker voedsel even negerend-
een wijntje kan toch wel?
Reacties op dit gedicht
| Amon: | Maandag, mei 29, 2006 10:33 |
| er is maar 1 remedie...:) | |
| Sifra.K: | Vrijdag, mei 26, 2006 20:46 |
De mens neigt altijd naar lichamelijke pervectie. - wat naar mijn weten onmogelijk is. En zal nooit tevreden kunnen zijn.. - Zeer vreemd, immers ieder is uniek. - Aldus mijn gedachtekronkels. Liefs, Sifra |
|
| flores: | Vrijdag, mei 26, 2006 20:44 |
| Succes..owe..broodje shoarma niet te versmaden... Flauw, heel flauw.. Succes!!!!!!!! Liefs en een dikke knuffel.. (komt bekend voor, niet?) |
|
| Mathilde: | Vrijdag, mei 26, 2006 20:41 |
hoeft niet hoor! ;) xx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: eye witness | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||