Laten gaan
Laten gaan
Soms speeld de eenzaamheid toe,
word ik van me verdriet ineens moe.
Dan wil ik het liefst jou arm om mij heen,
maar jij bent weg dus ik heb er geen.
Hevig vloeien de tranen uit mijn ogen,
ik voel me leeg en bedrogen.
Al waren we nooit echt een stelletje,
voor mij was het zeker geen spelletje.
Mijn gevoelens voor jou waren echt,
je weet wel dat ik voor je vecht.
Toch heb je me ooit graag gezien,
daarom weet ik dat ik dit niet verdien.
Je hebt me laten staan,het is daarvoor dat ik je laat gaan.
Soms speeld de eenzaamheid toe,
word ik van me verdriet ineens moe.
Dan wil ik het liefst jou arm om mij heen,
maar jij bent weg dus ik heb er geen.
Hevig vloeien de tranen uit mijn ogen,
ik voel me leeg en bedrogen.
Al waren we nooit echt een stelletje,
voor mij was het zeker geen spelletje.
Mijn gevoelens voor jou waren echt,
je weet wel dat ik voor je vecht.
Toch heb je me ooit graag gezien,
daarom weet ik dat ik dit niet verdien.
Je hebt me laten staan,het is daarvoor dat ik je laat gaan.
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Woensdag, december 05, 2001 18:07 |
| Zeer herkenbaar.Met de nadruk op "zeer" Groetjes Ton Rijkers |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lucinda de ruiter | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 december 2001 | ||
| Thema's: | ||