Zowaar natuurlijkheid schone beelden onthoud,
Waait de wind in open doeken ontvouwd,
Alsof deze pose hier voor altijd lag,
Wenden je ogen naar waar je mij niet zag…
Vloeiende pasjes streelt de zee in haar,
Een stille kreet die de omgeving inneemt,
Fijne kneepjes tasten zoekend in gevaar,
Een vloed van wikkelende golven vervreemd…
Wij dragen stromen van zuchtende wind,
Verdrinkend tot een golving hier in verstopt,
Wat er zich tussen witte dekens bevind,
Tekent een hart wat voor beiden klopt…