zwevend tussen leven & dood
ik wandel
naar een plaats waar ik jou hoop te ontmoeten
maar je bent er niet
en daar sta ik dan
helemaal alleen
verscheurd..
kapot..
het enige wat'k wil is rust
eeuwige rust..
op de rand van de dood
wil ik zeggen hoe ik me voel
maar de juiste woorden vind ik niet
en niemand zou dit toch ooit begrijpen..
ik moet gewoon 1 stap vooruit zetten
gewoon over de rand kijken
en dan is alles voor goed voorbij
...
Reacties op dit gedicht
| Druppel*: | Woensdag, mei 31, 2006 12:27 |
| Kei mooi, maar please blijf hier! dikke knuffel en heeeel veel sterkte |
|
| you.told.me: | Maandag, mei 29, 2006 22:21 |
| dankjewel! jij kan er anders ook wat van harstikke mooi! kus !.. |
|
| krullebol: | Maandag, mei 29, 2006 21:51 |
| jij ook heel mooi geschreven! wel sterktee hee , kuss , |
|
| opgever: | Zaterdag, mei 27, 2006 15:25 |
| Een mooi gedichtje. Maar zet die ene stap alstublieft niet. Er zijn nog zoveel mensen die je nodig hebben en zullen hebben. Geef niet op, maar vecht door. Ik weet hoe moeilijk het is. Maar op een dag komt die eeuwige verlossing. Groetjes Raissa |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Zaterdag, mei 27, 2006 13:22 |
| zelfmoord brengt beslist geen eeuwige rust, maar eeuwige wroeging! sterkte, namasté, An |
|
| lady_lost: | Zaterdag, mei 27, 2006 12:38 |
| heel knap verwoord! prachtig als t je gevoel van nu is,... niet zetten hoor die ene stap sterkte |
|
| xxlauriexx: | Zaterdag, mei 27, 2006 12:16 |
| sterkte! liefs laurie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: little dreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||