ik en mijn eetstoornis
als een donkere wolk
hang je boven mij
dreigend met donder en regen
tegenslagen
ik kan er niet meer tegen
een tikkende bom
wachtend wanneer hij ontploffen zou
en alles verwoest waar ik voor gevochten heb
en me alleen laat, in de kou
ik voel me in de val gelokt
opgesloten in angst
en schrokken door het verdriet
vechten, knokken
maar helpen doet het niet
ik voel me niet mezelf
deze gevoelens heb ik nooit gekend
pijn, haat en verdriet
niemand die deze 'ik' ziet of ook maar herkent
nog een vriendin
samen staan we sterk
ik en mijn eetstoornis
alles kunnen we aan
toch zie ik de wereld om ons heen langzaam vergaan
en voel ik de grond onder mijn voeten wegzakken
Reacties op dit gedicht
| little flower: | Zaterdag, juni 24, 2006 15:52 |
| gewicht is niet belangrijk hoor!!(K) het is niet goed ondergewicht te hebben... wees maar gewoon jezelf:) het zal je wel lukken! schrijf van je af en leer te leven, liefs hester, |
|
| Anneke van Dijk-Ploeg: | Zaterdag, mei 27, 2006 23:38 |
| wat is er in je leven gebeurd dat veroorzaakt heeft dat je je zo met je gewicht bent gaan bezig houden? verwar ''self-image'' en ''body-image'' niet met elkaar... je hebt je lichaam gekregen als''woning'' voor ziel en geest en het is je plicht goed voor dit huisje te zorgen: gezond eten en drinken, veel vitamines 44 kg is te weinig.... zorg goed voor jezelf!! namasté, Anneke |
|
| Lotte*: | Zaterdag, mei 27, 2006 21:17 |
| :( kom op hou je taai!!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: day dreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 27 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||