Heb uw naaste lief
Hij bezwoer met een been in het graf
op de drempel van de eeuwigheid
haar hel en verdoemenis als straf
voor het leven dat ze had geleid.
Geboren aan de schaduwkant
de overzijde van het groene gras
als de rotte appel in de mand
zoals hij vond dat zij dat was.
Hij predikte zijn woorden juist
dat zij zich daarin niet vergiste.
Lallend en met een gebalde vuist
dat de Heer die ene schaap niet miste.
Zijn geloof gedompeld in de drank
maakte losbandigheid in haar los.
Haar zieltje eens zo rein en blank
kreeg de streken van een sluwe vos.
Vloekend baande ze zich een weg
door een leven vol met gebeden.
Bijbelteksten vonden een uitleg
voor de poorten van lichte zeden.
Haar rug door de zweep geranseld
droeg de littekens gehard en fier.
Haar lijf voor het geld verkwanseld
had het moraal van een parend dier.
Haar lach schalde over de graven.
Heb Uw naaste lief al is ze een del.
In alle eeuwigheid kan hij zich laven
aan haar tekst op zijn weg naar de hel.
Reacties op dit gedicht
| m@rcel: | Maandag, mei 29, 2006 13:46 |
| stilmakend mooi.. Liefs m@rcel |
|
| sunset: | Zondag, mei 28, 2006 14:41 |
| Wohw! Ondanks zijn lengte ... Chapeau hoor. Liefs, sunset |
|
| Paul de Bruyn: | Zondag, mei 28, 2006 13:33 |
| Dát staat! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: siena | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 28 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||