Jou zal ik nooit vergeven..

jou zal ik nooit vergeven..
wat je mij heeft aangedaan!
Ik zal ermee moeten leren leven
ik heb de storm weten te doorstaan!

jij zal het nooit toegeven
ik zal je voor altijd haten!
ik zal de storm overleven
ik zal jouw daad nooit goedpraten!

jij bent de duivel
zo vuil van kwaadheid..
en ik ben zuivel..
zo vol van goedheid..

Ik zal heel wat energie in de strijd leveren..
nooit zal ik opgeven..
ik zal je nooit waarderen
ik leer te leven

Met of zonder jou.
wat je ook doet, het laat me koud!
Maar ik leef liever zonder jou..
ik laat je liever alleen in de kou..

jou zal ik nooit vergeten..
het zit vast in me hoofd gegrift..
je hebt geen geweten!
je bent geschift!

ik voel jouw vieze gore vingers nog steeds om me lichaam strelen!
je speelde met mij..
wat ik voelde, kon je niet schelen
ik voelde me smerig, niet blij!

Jou zal ik nooit vergeven..
ik zal mijn energie in de strijd steken.
ik zal ermee moeten leven..
ik wil me wreken..

Maar ik weet dat een wrok niks oplost..
ik wil worden verlost..
van pijn en verdriet
ik ben ook maar mens..doodgewone griet..

elke nacht..
elke ochtend..
elke keer is dat enige wat ik dacht..
je hebt ontkend..maar voor mij maak je zwijgend bekend..

ik heb heel veel voor te geven..
maar ik kan niet..
door pijn en verdriet gedreven..
ik heb verdriet..

ik heb verborgen beschadigde verlangen..
ik voel me gevangen
in mijn lichaam..omdat ik een wrok niet kan koesteren..
wetend dat het niet oplost..ik kan wrok ook niet blijven negeren!

Je zag me blik..
vol van pijn en verdriet en machtloosheid en kwetsbaar!
het deerde je niet..het gaf je zeker een kick..
ik voelde me naar..

je kuste me..ik voelde me heel smerig..
ik ben kleinzerig!
bang voor pijn..
je wilde wel voor me zijn..

om me te betasten!
je liet me barsten..
het ging je alleen om mijn lichaam!
je vingers gleden steeds naar boven..heel langzaam..

ik voelde dat ik geen adem meer kreeg..
ik zweeg..
eindelijk bereikte je de top..
ik was zo met stomheid geslagen..je hield je kop..

je handen liet je spreken..
je ogen zeiden het genoeg..
ik wilde smeken..
mijn ogen vroeg..

Wat ben je nou met mij van plan?
je maakte er gewoon beste van..
ook al was ik erge bange kind..
als ik iets niet wilde..ging je door het lint!

Je sloeg alles kapot..
voor jou was dit maar een genot..
voor mij alleen maar duisternis..
gevangenis..

ik wilde me wel laten verwennen..
maar niet door jou!
en nu moet ik wennen
aan het idee dat het mijn lot was!

ik laat nu een traan vallen..
een traan om jou..
zielig dat je je handen niet thuis kan houden!
een traan om mezelf..
dat ik om mezelf moeten betreuren!

*een jongen die beslissing heeft genomen over mijn leven..ik zal nu altijd aan dit gebeurtenis denken..voordat ik verkering met iemand neemt, moet ik dan wel goed denken of ik diegene kan vertrouwen..zelfvertrouwen moet ik nog zien terugwinnen!
hoe weet ik alleen nog niet..en wel best lange gedicht maar ik moest het nodig kwijtkunnen!*