Ik heb zoveel vragen waar niemand antwoord op heeft
Omdat niemand weet wat er in mij leeft
Het is in mijn ogen een angstig beeld
wat er in mijn gedachten afspeelt
En als ik erover praat met mensen om me heen
voel ik me opnieuw weer heel alleen
De teleurstelling omdat ze geen antwoord kunnen geven
laat mij me alleen voelen in dit leven
Terwijl ik weet dat iedereen voor me klaarstaat
en dat het allemaal om míj keuze gaat
Daarom geven ze geen antwoord op mijn vragen
maar ik voel me door mijn angst verslagen
Langzaam ga ik kapot aan deze onzekerheid
alleen ik kan mezelf halen uit deze strijd
Hoewel ik weet dat andere over me waken
maakt het me kwaad dat ík deze keuze zelf moet maken
*Ik moet een belangrijke keuze maken, maar het maakt me ontzettend bang en ik praat hier over met vrienden, maar ze kunnen geen antwoord geven en ik weet dat dat zo is, omdat ik zelf de keuze moet maken, maar toch ben ik dan teleurgesteld, niet in hun, maar omdat ik dan weer besef dat IK antwoord moet geven en niet hun.. en dat maakt me bang*