Omdat je niet alleen bent.
Omdat je niet alleen bent.
Ogen zo stralend die mij bedwingen,
jouw glimlach verlamt dat wilde vanbinnen.
Je stem die mij de tijd doet vergeten,
verdrinken in woorden mijn handen doen zweten.
Hoe vertel ik ooit wat jij hebt begonnen,
met die ene simpele zin mij voor jou gewonnen.
Waarom ben jij nu juist degene,
door jou de grens voor mijn wereld verdwenen.
Neen ik laat je niet weten,
hoe ik zweef, wat jij in mij doet leven.
Jij bent degene die mij kan troosten,
maar ik weet dat ik jou niet kan loodsen,
naar dat wat ik voel voor jou diep van binnen.
Reacties op dit gedicht
| Gert: | Dinsdag, mei 30, 2006 16:54 |
| Intens mooi. Liefs, Gert |
|
| chocaatje: | Maandag, mei 29, 2006 23:41 |
| Zo lief! liefs mieke | |
| flores: | Maandag, mei 29, 2006 19:31 |
| En weet je: ik gun jou al het moois van de wereld!!!! Een kus |
|
| m@rcel: | Maandag, mei 29, 2006 18:06 |
| wat prachtig mooi je gevoelens zo voebaar intens verwoord Knuff/liefs m@rcel |
|
| Augustijntje: | Maandag, mei 29, 2006 17:01 |
| verlangens, liefde, droefheid,..alle gevoelens zijn voelbaar neergezet.. prachtig geschreven x! |
|
| switi lobi: | Maandag, mei 29, 2006 16:10 |
| Dit is breekbaar en heel erg sterk tegelijk....ik hoop dat het gevoeld gaat worden, intens, liefdevol en troosten voor jou gaat zijn. Dikke knuffels, liefsliefs....switi lobi |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dylirium | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 29 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||