ik als ik niet ik ben..
Ik ga mee in de jouw woorden,
ik ga mee in jouw gedachte,
ik ga mee in jouw gevoelens,
tot ik verdrink.
tot ik stik
tot ik niet verder de paal kan zijn
waarop je kan leunen,
tot ik niet meer de zon kan zijn
die voor jou straalt,
tot ik niet meer degene ben die telkens aan je denkt,
als jij denkt aan mij denk ik aan jou,
omdat ik meega
met je gedachtens
en je gevoel,
inspireert die van mij,
creeërt het van mij,
het is een begin punt dat zo krachtig is
maar krachtiger groter en sterker word,
tot t knapt,
tot je me pijn doet,
tot je me kwelt
door niets te zeggen
door me niet te laten horen
wat je denkt,
wat je wil zeggen.
Ik ga kapot aan het zwijgende,
aan het lijdende deel,
waar ik niet kan stralen,
omdat ik er niet bij kan,
ik ben te zwak,
te klein
als ik
naar beneden word gedrukt,
mijn knarsende tanden helpen niet,
mijn nagels kunnen niks doen,
ze zijn afgekloven
zoals mijn ideeën
mijn hulpkreten,
mijn gedachtens
en mijn zorgzaamheid
mijn pijn
en angst
en mijn totale egoïstische kant,
straalt dan,
ik word een totale bitch,
die mijn echte ik pijn doet,
en dan
als je me raar noemt,
ben ik blij,
raar vind ik mooi,
mooi is raar,
raar is mooi,
raar is anders,
anders is niet gewoon,
en gewoon ben ik niet,
omdat ik niet gewoon,
kan zijn.
ik hou van je,
zelfs mijn bitcherigheid,
en sorry dat ik niet gewoon ben,
maar gewoon is ook niet wat ik wil zijn,
omdat gewoon
te gewoon is.
en sorry voor wanneer ik zoveel denk
mijn vingers bloedden,
door de pijn die teveel opstapelt,
teveel opgestapelt is,
soms is gevoel een meesterwerk,
zoals mijn liefde voor jou
maar het bloed dat uit mijn vingers stroomt
is het teken,
een teken,
een simbool
van leven
van het leven,
te laten weten dat ik leef,
dat mensen leven.
omdat we leven
zoals we dat doen.
Reacties op dit gedicht
| Niina: | Vrijdag, juni 02, 2006 23:11 |
| mooi geschreven... ik snap wat je bedoelt.. mensen doen mij ook veel pijn en ook die ene jongen waar ik van hield hij heb me selfs 5 x gekwelt maar jij moet doorzetten nu het nog kan. ik kan het net meer maar jij wel dus doe het |
|
| Rode Roos: | Woensdag, mei 31, 2006 15:51 |
| mooii gedicht! ook verwarrend.. Liefs, Bedankt voor je reactie, vrolijkte me al 10x meer op :) |
|
| lachebekje1988: | Dinsdag, mei 30, 2006 22:40 |
| Gelukkig fictie las ik! Liefs, |
|
| _sweetness_: | Dinsdag, mei 30, 2006 19:47 |
| Een heel mooi gedicht! Bedankt nog van je reactie op mijn gedicht! Veel liefs, _sweetness_ |
|
| QueenBee: | Dinsdag, mei 30, 2006 19:42 |
| Gelukkig fictie ... wel heftig! |
|
| appeltje: | Dinsdag, mei 30, 2006 19:41 |
| p.s. Dit is een fictie hehe.. | |
| DANTY: | Dinsdag, mei 30, 2006 19:37 |
| ZEER LEVENSBESCHOUWEND DIT. HERSENWAARDIG OPTIONEEL GEVLEID. VOEL JEJE ALS JE DEGENE BENT WAAROVER JE SCHRIJFT | |
| switi lobi: | Dinsdag, mei 30, 2006 19:32 |
| Heftig....... Liefsliefs, switi lobi |
|
| secret_of_me: | Dinsdag, mei 30, 2006 19:25 |
| mooi geschreven:) als hij je pijn doet, sla hem dan!! gewoon doen, niet bang zijn... vaak schrikken ze daar zo van dat ze verlamd zijn. dan snel wegrennen en het alarmnummer bellen;) je houdt wel van hem, maar laat je niet gebruiken hoor!! liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: (rottig)appeltje | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 30 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||