Jonge gedachten
Dit huis, deze tuin,
is wat ik ben,
wat ik geloof,
waar ik hoor,
wat ik voel,
waar ik nadenk over mijn doel,
Als ratten knagen, mijn gedachten,
aan de wanden van mijn hoofd.
de vragen,
de antwoorden,
de delen van het geheel,
wat mijn leven heet.
Zachtjes sluipen de herinneringen,
door de paden van mijn brein.
ze maken wie, en wat ik ben,
en hoe ik straks zal zijn.
En dan de stem van de verlangens,
over wat ik dan zal zijn.
Over wie ik later ken,
over een toekomst zonder pijn.
Over problemen in de wereld,
en of die dan nog bestaan.
En waar als ik dan wel groot ben,
mijn gedachten over gaan.
Reacties op dit gedicht
| (Saskia): | Donderdag, juni 01, 2006 22:03 |
| mooi gedicht, past ook wel bij mij ;) kussj Saskia |
|
| Grittle: | Woensdag, mei 31, 2006 19:42 |
| Niet teveel nadenken, krijg je hoofdpijn van... ;) Liefs, |
|
| Dirk Hermans: | Woensdag, mei 31, 2006 13:38 |
| heel goed in woorden gezet groetjes Dirk |
|
| sunset: | Woensdag, mei 31, 2006 10:20 |
| Te veel denken laat je soms te weinig leven. Herkenbaar verwoord. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sid Claassen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 31 mei 2006 | ||
| Thema's: | ||