Het opgezette masker van nonchalantheid en kracht wat ik draag ,
en naar de buitenwereld uitstraal,
Die zogenaamde act die ik opvoer,
Wil ik niet toegeven aan de onzekerheid en zwakte die van binnen ondervindt.
Verren van dat ik mijzelf kan zijn,
Vechtend en verzettend tegen dat verboden gevoel,
dat mijn gedachtens continu bezig houden.
Er gaat geen enkel uur voorbij dat jij mijn gedacht niet even gepasseerd hebt.
Jou wisselvallig houding die mijn aan het twijfelen brengen,
De ene keer zo lief en dat even met zijn 2en zijn en de wereld ons heen even stil staat
Even momentje al is het op afstand even kunnen de tijd met elkaar kunnen delen.
Het andere moment zo kil afstandelijk en gehaast, die houding van die mij onzeker,
en mijn aan twijfelen brengen.
Liefste zou ik me afwillen sluiten van jou ,
ben ik afentoe geneigd het contact teverbreken.
Wetende dat jij dit ook niet wil , En mijn gevoelens voor jou overheersen,
Geef ik weer toe aan mijn zwakte,om niet die knoop doorhakken.
Onduidelijk en wispelturig speel jij met mijn gevoel.
Volgens mij zelf niet wetende wat jij wil,
Die stiekeme glimlachende lieve blik van jou ogen als jij me aankijkt...,
die paar momentjes samen toen de passie,gevoelens en spanning
tussen ons oplaaide,
Dat we elkaar vol overgave de gevoelens lieten spreken,
Die aantrekkingskracht die onze lippen naar elkaar toe trokken,
die paar momenten die echt samen beleefde
,Laat ik nog vaak mijn gedachten passeren,
Maar tegelijk tijd brengt die zwakke plek die voor des meer naar boven.
iets wat ik mag of kan tonen,
Een mijn gevoel voor jou dat waarschijnlijk nooit helemaal beantwoord kan worden.
Twijfelend aan jou gevoelens, die jij net als ik
mijn schuil houd voor de buitenwereld,
Vraag ik me wel af of jij mijn serieus neemt.
Eens hopend dat er duidelijkheid komt tussen mij en jou....
Niet meer om keer heen hoeven draaien,
en dat ik recht in jou ogen kan zeggen dat ik van jou hou....


Lyric by Moon
31 mei 2006