De onzekerheid in mijn leven

Alles verkloot door het pesten

Me vrijheid weggeven

Loop ik nu nog op de resten

Van het ooit grote gebouw

Die ik niet durfde te beklimmen

Liever beneden zijn waar ik op vertrouw

Ze hielden niet op ik zei dat ze moesten dimmen

Hoe ik nu in mijn leven sta

Zo had ik niet gestaan als ik niet jaar in jaar uit werd gepest

Dat ik van de pijn verga

Maar het enige wat mij dan nog rest

Is het loslaten en dat heb ik ook gedaan

Maar de onzekerheden zijn versterkt

Durf soms dingen niet alleen aan

Ben in sommige dingen door de angst beperkt

Als je jaar in jaar uit te horen krijgt hoe lelijk je bent

Dan ga je dat geloven

Hoe kan je dat zeggen als je mij niet eens kent

Ik ben weer van mezelf gaan houden dat heb ik mezelf kunnen beloven

Ik zie eindelijk wie ik ben

Verschuil me niet langer meer

Het is niet meer zo dat ik langer weg ren

Want dat doet alleen maar meer zeer

Na jaren weet ik weer dat ik er ook mag zijn