waarom heeft het zo ver moeten komen,
waarom kon ik me er niet tegen verweren?
Waarom moet ik me er nu bij neer leggen,
als ik het niet eens wil accepteren?
Het ligt in mijn eigen handen,
maar ik kan er niet meer tegen,
ik zou zo graag opnieuw willen beginnen,
maar dan moet ik eerst oude gevoelens weg kunnen vegen.
Lange tijd ben ik hier al mee bezig,
maar waarom komt het er steeds niet van?
ben ik bang andere te kwetsen?
of ben ik bang dat ik alleen niet verder kan?
Ik maak het mezelf zo moeilijk,
jaren vliegen zomaar voorbij....
ik word er moe van, het is vermoeiend,
had ik maar eens een dagje vrij.
zo gaat het helaas niet,
ik zal hier altijd iemand mee raken,
maar hoe weet ik nu van te voren,
of ik de juiste keus ga maken??