Het einde van de lijn
Het einde
het vinden van de gouden pot
aan het laatste stukje van de regenboog
De missie is volbracht
De dag loopt rustig over
gelijdelijk aan verandert deze in een droomwereld
Maar nu blijf je voor altijd
steken in deze nacht
Het einde
van de zonnestralen, het heldere daglicht...
Voor altijd dwalen in donkerte, met maar 1 lichtpuntje
een engel die naar je lacht
het einde van de lijn
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, december 08, 2001 00:27 |
| Het einde beschrijf je als het vinden van een rijkdom, een voltooiing van de baan, die alle kleuren bevat, de boog die mensen al in de mythologie beschreven als de verbinding tussen onze wereld en een andere, met een droomwereld als overgangsgebied. Na de doorgang is er een ster die het donker ruimte geeft, een engel zal het zijn, er is nog een lange weg te gaan, in een rechte lijn, als een lichtstraal die de regenboog als welkomspoort in herinnering brengt | |
| Albrecht Paul: | Donderdag, december 06, 2001 15:57 |
| Jammer van dat 'gelijdelijk' - het roept 'lijden' op, maar oogt niet mooi. Deze overgang naar een onbereikbare overkant, zo te lezen met hulp van opiaten, zet je gevoelig neer. Je staat moedig naast die ander en je deelt de nacht. Heel mooi gezegd! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: vlinder538 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 06 december 2001 | ||
| Thema's: | ||