Verlaten..
Bijna 2 jaar geleden,
ben je overleden..
En nu pas komt het besef, dat je er niet meer bent,
je hebt mn vriend niet eens gekend..
Dat doet me het meeste pijn,
dat ik zonder jou ook gelukkig kan zijn..
Je nam afscheid zonder dat ik het wist,
ik dacht dat mama zich had vergist..
Dat het een en al grap zou zijn,
maar nee, k moet leven met deze enorme pijn..
Pijn en verdriet,
van toen jij ons verliet..
Je gezicht was niet meer jou,
toch heb ik stiekem gezegt dat ik van je hou..
Ik zie je nog zo in die stoel, huilend zat je daar en draaide je om,
het klinkt misschien heel dom..
Toch is dat mijn enige echte herinnering,
toen je zei dat je ging..
Ik vroeg me af waar je heen zou gaan,
iniedergeval hier ver vandaan..
Toen kwam het nieuws, je was er niet meer,
ik hoor het nog steeds.. keer op keer..
Er is nog een ding wat ik je zeggen wou,
dat ik zoveel van je hou..!
Reacties op dit gedicht
| appeltje: | Donderdag, juni 01, 2006 16:31 |
| heel mooi geschreven, en ik weet zeker dat hij dat weet, hij blijft altijd bij je in je hart gedachten!! sterkte dikke knuf en liefs, appeltje |
|
| sunset: | Donderdag, juni 01, 2006 16:28 |
| Liefdevol droef-mooi. Liefs en knuf, sunset |
|
| spoink: | Donderdag, juni 01, 2006 16:10 |
| het is erg als je geen afscheid kan nemen van iemand van wie heel veel houdt. maar onthoudt een ding iemand is pas echt dood als niemand meer aan hem denkt. Zolang er iemand is die aan hem zolang zal hij over je waken en zal hij bij je zijn. sterkte ermee |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ^__SimOneéh** | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 01 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||