zenuwachtig
zenuwachtig
kriebels in mijn buik
houden heel mijn lijf in bedwang
kriebels waarvan ik hoopte dat het vlinders waren
maar ik loop niet op roze wolkjes
hoor geen vogelgezang
jij bent niet voortdurend in mijn hoofd
nee, het is iets anders…
lusteloos, ijsberen door mijn kamer
elke keer staren naar de klok
alles controleren
honderd keer naar de toilet
laatste slok water…
alles in een razend tempo
rusteloos…
wachtend op iets
elk geluid leidt me af
starend naar niets
ik weet het niet meer
onzekerheid overspoelt mijn hele wezen
ik voel me verstijfd
probeer een boek te lezen
om de tijd te doden
maar geen woord dringt tot me door
letters kriebelen voor mijn ogen
ik heb ineens geen zin meer
in dat leuke van straks
de verheuging totaal verdwenen
zoveel emoties voor zoiets kleins
vragen circuleren door mijn hoofd
waar is het goed voor?
waar komt het door?
waarom houdt het me zo bezig?
plotseling een arm om mijn schouder
een lieve moederstem
brengt me weer tot bedaren
als een klein meisje
druk ik me tegen haar aan
rustig praat ze op me in
laat me begaan
even alleen wij tweeën
te lang bewaarde emoties
komen er met schokken uit
zonder woorden
brengt ze me troost
wat mijn vrolijkheid terug brengt
mijn opluchting is groot
en mijn dankbaarheid…
kriebels in mijn buik
houden heel mijn lijf in bedwang
kriebels waarvan ik hoopte dat het vlinders waren
maar ik loop niet op roze wolkjes
hoor geen vogelgezang
jij bent niet voortdurend in mijn hoofd
nee, het is iets anders…
lusteloos, ijsberen door mijn kamer
elke keer staren naar de klok
alles controleren
honderd keer naar de toilet
laatste slok water…
alles in een razend tempo
rusteloos…
wachtend op iets
elk geluid leidt me af
starend naar niets
ik weet het niet meer
onzekerheid overspoelt mijn hele wezen
ik voel me verstijfd
probeer een boek te lezen
om de tijd te doden
maar geen woord dringt tot me door
letters kriebelen voor mijn ogen
ik heb ineens geen zin meer
in dat leuke van straks
de verheuging totaal verdwenen
zoveel emoties voor zoiets kleins
vragen circuleren door mijn hoofd
waar is het goed voor?
waar komt het door?
waarom houdt het me zo bezig?
plotseling een arm om mijn schouder
een lieve moederstem
brengt me weer tot bedaren
als een klein meisje
druk ik me tegen haar aan
rustig praat ze op me in
laat me begaan
even alleen wij tweeën
te lang bewaarde emoties
komen er met schokken uit
zonder woorden
brengt ze me troost
wat mijn vrolijkheid terug brengt
mijn opluchting is groot
en mijn dankbaarheid…
Reacties op dit gedicht
| Phoebe: | Woensdag, juni 07, 2006 18:19 |
| mooi geschreven hoor kus veertje | |
| Mathilde: | Zondag, juni 04, 2006 17:24 |
oh... zo mooi en lief geschreven.. onweerstaanbaar! heerlijk!! liefs, mathilde |
|
| Green eyes: | Vrijdag, juni 02, 2006 15:04 |
| KLnap = knap natuurlijk, wat komt die "L" der tussen moeien! ;):D | |
| Green eyes: | Vrijdag, juni 02, 2006 15:02 |
| Wie zei er korter? Neen, het is goed zoals het nu is... ik was gespannen benieuwd naar/tot het einde toe. Dus het verveelde mij geen ogenblik. KLnap verwoord, je had mij in de ban van jouw woorden, ik hoop dat je verdiende punten krijgt, maar dat zal wel lukken ;) Zeer graag gelezen, en echt niet te lang! ;) Liefs, kusje! |
|
| sunset: | Vrijdag, juni 02, 2006 08:37 |
| Hé, mooi tonend, dankbaar neergezet door jou (Ook al mocht het iets korter). Liefs, sunset |
|
| Reiger: | Vrijdag, juni 02, 2006 07:52 |
| Prachtig.... | |
| Paul de Bruyn: | Vrijdag, juni 02, 2006 07:45 |
Neem aan voor YPB? (volgende keer misschien er even bij zetten ;) ) Succes. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mietjuh | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 02 juni 2006 | ||
| Thema's: | ||