Zie ik iets in de duisternis
Is het iemand die zich verveelt?
Of is dit een voorbeeld?
Een beeld dat bestemt is om te leren
Ik zal dit eerst moeten van dichtbij bestuderen

Stijl vol ga ik dichterbij
Ik voel een kille wind
Nu voel ik me vrij
Boem!! Een hevige knal ik ben stekeblind
Ik probeer te kijken maar ik zie alleen en schim
Ik wrijf in me ogen niet echt slim

Ik ben stekeblind
Maar toch voel ik nogsteeds diezelfde wind
Ik probeer weer te kijken
Laat je vallen
Want je moet wijken
Ik hoor weer een paar knallen.

Ik kon het zelf niet beter beschrijven
Als een paar luidruchtige viswijven
Ze schreeuwen in me oren
Net als een tiental drilboren
Boem!!! Nog een knal
Half doof kruip ik overeind
Met nog getuuut in de achtergrond
Hoor ik een zachte stem

Ze ja je zou het zelf niet geloven
Het is misschien alleen een schaduw dat ik zie
Maar ik ben zeker en zal het onder eed beloven
Ik zag een "ze" net als magie.
t'Lijkt wel een sprookje, maar het is echt
Ik hoor iemand zeggen: "Kom uit te wolken"
Ik roep terug; Ik mag hier blijven dat is mijn goed recht!

Je kijkt me aan en komt wat dichterbij
Ineens voel ik me vanbinnen zeer blij
Nog 10 centimeters en je raakte me aan
Dit aanbot zou ik nooit afslaan
Je keek in me ogen
Ik wou iets zeggen, neen dat zou niet mogen
Zo'n moment van intiem samen zijn
De stilte en de warmte zo fijn.

Die 10 centimeters waren verdwenen
k' dacht in mezelf dat kan je nou niet menen
De rest van het verhaal kan je zo bij fantaseren
Misschien kan je hieruit iets concluderen
Of zal dit gedicht de rest van je leven

controleren...